اینکه سنسور لمسی زیر سطحی، پشت چه ضخامتی بتواند عملکرد داشته باشد به چند عامل بستگی دارد. اولین عامل آن است که سنسور فقط از پشت مواد دی الکتریک و عایق می تواند عمل نماید و میزان ضخامت با توجه به هر متریالی متفاوتی است. هر چه متریال فشرده تر باشد و ضریب دی الکتریک آن بالاتر باشد، ضخامت بیشتری قابل تشخیص است. برای مثال سنسور پشت 32 میل ام دی اف سفید عمل می نماید اما پشت 32 میل لترون نمی تواند عملکرد داشته باشد. همچنین پشت ام دی اف هایی که دارای رنگهای خاصی مانند نوک مدادی، استیل و یا غیره که دارای مواد کربنی و فلزی هستند عملکرد نخواهد داشت زیرا امواج الکتریکی از این مواد رد نخواهد شد. دومین عامل آن است که هیچ گپ هوایی بین سنسور و سطوح متریال نباید وجود داشته باشد. در بعضی موارد مشاهده شده است که سنسور پشت دو ورق ام دی اف 16 میل قرار گرفته است ولی دو ورق ام دی اف ، دارای یک گپ هوایی نیم میلی متری بوده و خوب به هم فیکس نشده اند و عملاً کارکرد سنسور را مختل کرده است و یا اینکه سنسور به واسطه اتصال بد با چسب یک دو سه به سطح فقط از دو یا سه نقطه به سطح چسبیده و یک فاصله هوایی نیم میلی متری ایجاد شده است که قدرت انتقال امواج الکتریکی را کاهش داده است. آخرین عامل آن است که هنگامی که ضخامت سطوح افزایش می یابد باید سطح تماس دست هم بیشتر شود. برای مثال هنگامی که سنسور پشت ام دی اف 16 میل قرار دارد، با لمس یک انگشت به راحتی عمل می کند اما هنگامی که پشت 32 میل قرار دارد، سنسور نیاز به لمس کف دست دارد.